Görmek yada görmemek... veya doğru yerden görmek

Şimdi efendim 12 mart Çarşamba günü geçirdiğim ufak bir kaza sonucu çok sevdiğim, kalbimde çok büyük bir yer kaplayan %40 inceltilmiş, organik, antirefru sağ gözlük camım sizlere ömür bana ziyan bir biçimde hakkın rahmetine kavuşmuştu. Sonuçta 5.00 numaralı, bonus olarak da Astigmat denilen atsan atılmaz satsan satılmaz miyopluğum dolayısı ile tabiri caiz ise hiçbir dışkıyı göremeyem gözlerimle ile başbaşa kalmış idim. Neyse bir şekilde eve varıldı (Cem Beye üstün yelkenli kullanma başarısı için tebrik etmekteyim). Eski gözlükleri karıştırıp 4 sene önceki 2.75 numaralı %30 inceltilmiş gözlüklerimi taktım... Taktım takmasına da... takmaz olaydım.

Ondan sonraki günler zaten bir fiyasko idi sanki. Hiç kimseyi göremiyorum, tahta anlaşılmıyor; ya bırakalım şimdi tahtayıda önümden dünya güzeli geçse anlamayacağım (Ulan tut ki gerçek aşkı kaçırdım bu yüzden... Uluççç kafanaaaa :p) ki dünya güzeli olmasına da gerek yok şu anki gidişatımı ele alırsak (2.ci ilede yetiniriz canım). Neyse Babamın gayreti sayesinde hemen perşembe günü doktora gidildi, cuam günüde gözlükcüye ve gün itibari ile de yeni camlarıma (%40 inceltilmiş, organik, antirefru. Şimşek Optik ve Serkan abiye sevgiler) kavuştum. Peki asıl konu ne derseniz hemen gireyim efenim.

Cuma saat 17 sularında vapura binmiş dışarda oturupta vapurun kalmasını bekliyordum. Herkes bilirki iskelede martılar vardır uçar falan. Hiçte dikkat etmeyiz ne dönüyor diye, arada eğlence olsun diye kimisi simit falana atarda onalrda sıkılır yarısında kendileri yer, kısa tanımla obur dallama diyoruz onlara. O görmez gözlerim ile biraz kısarak kuşlara baktım. Bilindiğinin aksine martı ve güvercin dışında adını bilmediğim 4 kuş türü daha vardı. Ulan onlar hep mi ordaydı yoksa bir şansmı derken, o akşam elli bin kere gidip geldiğim yollarda pek çok farklı şeyin olduğunu farkettim. Hani derler ya "İstanbul bir başkadır", biz istanbullulara kandırmaca gelir. Harbiden de doğru ama görmesini bilene...

Başla bir ton şey farkettim. Misal odam harbiden çok dağınıkmış (ama bu beni onu toplamaya itti mi? Yooo.). Köşede ki gözlükcüde çalışan kız harbiden de çok güzelmiş (olum eftal iyice abazalığa vurmaya başladın aman dikkat.). İlhan İrem ölmemiş yaşıyormuş (euhe bizim tayfaya sevgilerle). Kısacası baktığım pek çok şeye bakmıyor muşum (diğerlerini sallada gözlükçüdeki kıza ve ilhan ireme ayıp oldu bak).

Şimdi tutupta "Heyo genç millet, biz geleceğiyiz buraların biz aslanız biz kaplanız hayata karşı daha açık gözlerle baklamalı daha çok yargılamalıyız yuppi" tarzı bir tepki vermeyeceğim. Neden derseniz?
Birincisi ailenizin kahramanı değilim ben.
İkincisi millet gözünü açarsa gözlükçüdeki kızı kapabilirler.
Üçüncüsü bir insan poposundan görmek istedikten sonra onu istesende gözlerinden görmeye zorlayamazsın (deneyim konuşuyor evet.).

Şimdi gözlüklerime kavuştum ne kaldı aklımda derseniz? Gözlükçü kız derim (yarın ben bi burun tutacaklarını değiştirmeye gidem...) Yeniden göremeyi kesecem (kızları değil. Alo.). Çünkü bazı şeyleri görmekte insan zorlanmadığı sürece görmemeye devam edeceklerdir. İstanbul bir başkadır evet. Başka bakmasını bilenlere...